ยานฉางเอ๋อ 1 – 8 บันได 4 ขั้น
ของการตั้งฐานสำรวจดวงจันทร์
อุตสาหกรรมการบินและอวกาศของจีนกำลังเร่งการพัฒนา หลังจากโครงการสำรวจดวงจันทร์ “โคจร ลงจอด และกลับ” เสร็จสิ้นแล้ว ระยะที่ 4 ของโครงการ เพื่อเตรียมการก่อสร้าง “ฐานดวงจันทร์” ก็ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว
โครงการสำรวจดวงจันทร์ระยะที่ 4 เริ่มต้นในปลายปี 2564
โครงการสำรวจดวงจันทร์ของจีนเริ่มขึ้นในปี 2547 และแบ่งออกเป็น 3 ขั้นตอนหลัก ได้แก่ “การสำรวจ” (การสำรวจดวงจันทร์ไร้คนขับ) “การลงจอด” (การลงจอดบนดวงจันทร์ด้วยมนุษย์) และ “การประจำการ” (การหยุดนิ่งบนดวงจันทร์ในระยะยาว) “การสำรวจ” ที่ยังคงดำเนินอยู่แบ่งออกเป็นขั้นตอนเล็กๆ หลายขั้นตอน ขั้นตอนแรกที่ต้องดำเนินการคือ “ขั้นตอนเล็กๆ สามขั้นตอน” ของการ “โคจรรอบดวงจันทร์ การลงจอด และการกลับมา” เหล่านี้เป็นขั้นตอนแรกถึงขั้นตอนที่สามของโครงการสำรวจดวงจันทร์
ในจำนวนนั้น ยานสำรวจดวงจันทร์ฉางเอ๋อ 1 และ 2 ถูกส่งขึ้นไปในปี 2550 และบรรลุวงโคจรรอบดวงจันทร์ ซึ่งเรียกว่า “การโคจร” หลังจากนั้น ฉางเอ๋อ 3 และ 4 ได้ลงจอดอย่างนุ่มนวลบนดวงจันทร์ และปล่อยยานสำรวจดวงจันทร์เพื่อตรวจสอบพื้นผิวดวงจันทร์ ซึ่งเรียกว่า “ลาดตระเวน” ตั้งแต่ปลายปี 2563 ถึงต้นปี 2564 ฉางเอ๋อ 5 บินไปดวงจันทร์และรวบรวมและนำดินประมาณ 1.7 กิโลกรัมกลับมา ซึ่งถือเป็น “การกลับมา”
หลังจากดำเนินการ “สามก้าวเล็กๆ” แล้ว โครงการสำรวจดวงจันทร์ระยะที่ 4 จะดำเนินการอย่างเป็นทางการในปลายปี 2564 จะมีเวอร์ชันอัพเกรดของ “Land” และ “Return” และเป้าหมายสูงสุดคือการสร้างสถานีวิจัยทางวิทยาศาสตร์บนดวงจันทร์ “ประเภทพื้นฐาน” บนขั้วโลกใต้ของดวงจันทร์ สิ่งนี้จะเป็นต้นแบบของฐานดวงจันทร์
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทางหน่วยงานอวกาศของจีนได้รวมภารกิจ “ฉางเอ๋อ 4” ซึ่งเดิมเป็นระยะที่สองของโครงการและลงจอดในภูมิภาคขั้วโลกใต้ด้านไกลของดวงจันทร์ รวมถึงภารกิจ “เยว่ตู้ 2” ที่ดำเนินการด้วย เข้าสู่ภารกิจที่สี่ ช่วงของโครงการสำรวจดวงจันทร์ หลังจากนั้น ฉางเอ๋อ 6 ถึง 8 จะเปิดตัวระหว่างปี 2567 ถึง 2573 จุดลงจอดยานทั้งสามลำก็อยู่ที่ขั้วโลกใต้ของดวงจันทร์เช่นกัน
รถแลนด์โรเวอร์เยว่ตู้ 2 ของฉางเอ๋อ-4 ยังคงใช้งานอยู่ และได้ถูกรวมเข้ากับโครงการสำรวจดวงจันทร์ระยะที่ 4 (ภาพออนไลน์)
การค้นหาน้ำและทรัพยากรของดวงจันทร์
ฉางเอ๋อ-6 ก็เหมือนกับฉางเอ๋อ-5 รุ่นก่อน โดยจะเก็บตัวอย่างดินบนดวงจันทร์ 1-2 กิโลกรัมและนำกลับมายังโลก แน่นอนว่าการเก็บตัวอย่างและส่งกลับในบริเวณขั้วโลกดวงจันทร์ทำได้ยากกว่า
ในทางกลับกัน ฉางเอ๋อ-7 ที่เป้าหมายปล่อยในปี 2569 จะมุ่งเน้นไปที่การตรวจสอบสภาพแวดล้อมของขั้วโลกใต้ สภาพภูมิอากาศ ภูมิประเทศ และทรัพยากรอื่นๆ ที่มีอยู่ รวมถึงน้ำ ซึ่งนักวิทยาศาสตร์ตั้งตารอมากที่สุด นี่คือจุดสนใจของการก่อสร้างฐานบนดวงจันทร์ในอนาคต ซึ่งที่ผ่านมาในปี 2561 นักวิทยาศาสตร์อเมริกันยืนยันว่าบนดวงจันทร์มีน้ำจริงๆ โดยส่วนใหญ่กระจายอยู่ที่ขั้วเหนือและขั้วใต้ เพียงแต่ว่าในสภาพแวดล้อมบนดวงจันทร์ น้ำไม่ใช่ของเหลว แต่เป็นน้ำแข็งที่แข็งตัวที่อุณหภูมิต่ำ
ภารกิจฉางเอ๋อ-8 จะก้าวไปอีกขั้น นอกเหนือจากการดำเนินการสำรวจทางวิทยาศาสตร์ในบริเวณขั้วโลกแล้ว ยังจะดำเนินการทดสอบทางเทคนิคสำหรับการพัฒนาและการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรบนดวงจันทร์ รวมถึงการตรวจสอบการใช้การพิมพ์ 3 มิติเพื่อ “สร้างบ้าน” บนพื้นผิวดวงจันทร์ เพื่อสร้างสถานีวิจัยทางวิทยาศาสตร์บนดวงจันทร์ “ประเภทพื้นฐาน” ถือเป็นการวางรากฐานสำหรับสถานีวิจัยวิทยาศาสตร์นานาชาติบนดวงจันทร์ต่อไป
ตามแผนดังกล่าว สถานีวิจัยทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับดวงจันทร์ระหว่างประเทศจะถูกสร้างขึ้นร่วมกันโดยจีนและรัสเซีย และจะตั้งอยู่ในบริเวณขั้วโลกใต้ของดวงจันทร์ คาดว่าสถานีนี้จะแล้วเสร็จและเปิดใช้งานได้ในปี พ.ศ. 2578 ทิศทางการพัฒนาของหุ่นยนต์จะเป็นแนวทางการพัฒนา อย่างไรก็ตาม ด้วยความก้าวหน้าในด้านวิทยาศาสตร์ นักบินอวกาศจึงสามารถอยู่บนดวงจันทร์ได้ในระยะสั้น ๆ
ฉางเอ๋อ-6 จะถูกข้ามไปในระยะที่สี่ของโครงการสำรวจดวงจันทร์หรือไม่
ในที่นี้เราควรกล่าวถึงไฮไลท์อีกประการหนึ่งของการสำรวจดวงจันทร์ของจีน นั่นคือ “การลงจอด” ใน “สามขั้นใหญ่” – การลงจอดโดยมนุษย์บนดวงจันทร์ แม้ว่าระยะที่สี่ของโครงการสำรวจดวงจันทร์จะไม่ได้กล่าวถึงส่วนนี้โดยตรง แต่ข้อมูลการสำรวจและการตรวจสอบจะถูกนำไปใช้สำหรับการลงจอดโดยมนุษย์บนดวงจันทร์อย่างแน่นอน การที่นักบินอวกาศลงจอดบนดวงจันทร์ถือเป็นการสนับสนุนที่สำคัญสำหรับการสร้างสถานีวิจัยทางวิทยาศาสตร์ในอนาคต
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเดิมทีฉางเอ๋อ-6 เป็นยาน “สำรอง” ของฉางเอ๋อ-5 และมุ่งเน้นไปที่ฟังก์ชัน “ส่งคืน” ดินจากดวงจันทร์ สำหรับเป้าหมายของโครงการสำรวจดวงจันทร์ระยะที่ 4 คือ ขั้วโลกใต้ ซึ่งมนุษย์ยังไม่รู้จักมากนัก ดังนั้น ฉางเอ๋อ-7 จึงมุ่งเน้นไปที่การสำรวจจึงถูกจัดให้เป็นผู้นำทางก่อนตั้งฐานบนดวงจันทร์ หลังจากที่มีความเข้าใจขั้วโลกไต้จากผลการวิเคราะห์ตัวอย่างดินที่ได้จากฉางเอ๋อ-6
เป็นที่น่าสังเกตว่า ฉางเอ๋อ-7 ซึ่งมีกำหนดจะเปิดตัวในช่วงต้นปี 2568 จะมีโครงสร้างที่ซับซ้อนมากกว่ายานสำรวจดวงจันทร์รุ่นก่อนๆ และยังมีเทคโนโลยีที่เป็นความลับอีกมาก หนึ่งในนั้นคือ “ยานสำรวจกระโดด” ซึ่งถือว่าเป็นเทคโนโลยีใหม่ในการสำรวจดวงจันทร์
นอกจากนี้ ยังมีแผนที่จะปล่อย ฉางเอ๋อ 8 ในปี 2572 เพื่อการสำรวจทางวิทยาศาสตร์ และการทดสอบพื้นผิวดวงจันทร์ เป็นการยืนยันการสร้างฐานการวิจัยทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับดวงจันทร์
ตามรายงาน จีนอยู่ไม่ไกลจากการบรรลุการลงจอดบนดวงจันทร์โดยมนุษย์ มีเป้าหมายโดยประมาณอยู่ในปี 2573 ซึ่งอาจเป็นไปได้หลังจากระยะที่สี่ของโครงการสำรวจดวงจันทร์
สถานีวิทยาศาสตร์นานาชาติบนดวงจันทร์
ในแนวคิดเบื้องต้น ห้องปฏิบัติการเคลื่อนที่บนพื้นผิวดวงจันทร์เป็นรถสำรวจดวงจันทร์แบบมีล้อซึ่งมีมวลไม่ต่ำกว่า 6 ตัน มีความสามารถในการเคลื่อนที่ในระยะไกลและสามารถดำเนินกิจกรรมอัตโนมัติไร้คนขับบนพื้นผิวดวงจันทร์ได้ สามารถใช้พำนักระยะสั้นบนพื้นผิวดวงจันทร์ ยานพาหนะแต่ละคันทำงานได้อย่างอิสระหรือใช้เป็นส่วนของห้องโดยสาร ซึ่งสามารถเชื่อมต่อและประกอบเพื่อสร้างสถานีวิจัยและทดลองทางวิทยาศาสตร์บนพื้นผิวดวงจันทร์ ช่วยให้นักบินอวกาศอยู่บนพื้นผิวดวงจันทร์ได้ในระยะกลาง หากพิจารณาเทคโนโลยีการใช้ทรัพยากรในแหล่งกำเนิดบนพื้นผิวดวงจันทร์สำหรับการก่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกบนพื้นผิวดวงจันทร์ หน้าที่ของสถานีวิจัยและทดลองทางวิทยาศาสตร์บนดวงจันทร์ก็จะถูกขยายออกไปอีก
สถานีวิจัยดวงจันทร์นานาชาติ
สำหรับ การก่อสร้างสถานีวิจัยดวงจันทร์นานาชาติ จะเป็นแพลตฟอร์มการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ระยะยาวขนาดใหญ่สำหรับวัตถุและอวกาศนอกโลก โดยอาศัยความร่วมมือระหว่างประเทศ สิ่งอำนวยความสะดวกการทดลองทางวิทยาศาสตร์ที่ครอบคลุมและปรับขนาดได้และบำรุงรักษาได้ ส่วนประกอบที่วางแผนไว้ของสถานีวิจัยดวงจันทร์นานาชาติประกอบด้วย 1. โมดูลศูนย์บัญชาการ 2. โมดูลสถานีฐานการสื่อสารพื้นผิวดวงจันทร์ 3. โมดูลจ่ายพลังงาน 4. โมดูลการทดลองทางวิทยาศาสตร์ 5. โมดูลการสังเกตทางวิทยาศาสตร์ 6. โมดูลการตรวจสอบทางเทคนิค และ7. โมดูลการพัฒนาทรัพยากร
ที่มา : https://www.ourchinastory.com/zh/3621
https://zh.wikipedia.org/zh-tw/%E4%B8%AD%E5%9B%BD%E6%8E%A2%E6%9C%88%E5%B7%A5%E7%A8%8B
